Chegou o Outono, e con el, o tempo da vendimia, das castañas, das longas noites de choiva, vento e frío. Pero tamén é o tempo do SAMAÍN, un tempo de tradicións e de medo. |
O Samaín, é unha antiga festividade céltica que moi
habitualmente foi descrita como unha comuñón cos espíritos dos defuntos que,
nesta data, terían autorización para camiñar entre os vivos. Abríanse as portas
entre este mundo e o máis aló, dándolles a xente a posibilidade de reunirse cos
seus antepasados mortos. Era a festa máis importante do período precristián,
que marcaba para os celtas o comezo dun novo ano. Os celtas, que era un pobo
eminentemente guerreiro, crían qur posuír a caveira dos seus inimigos outorgáballes
a forza do seu espírito. Por iso, actualmente as cabazas iluminadas con veas
reflicten esta tradición dun modo máis festivo que intimidatorio. Asi pos, trátase dunha noite especial,
á que con só referirnos a ela, a nosa infinita imaxinación lévanos aos bosques
escuros, entre os celta, aos mundo en que os elfos e trasnos, ananos e fadas
mestúranse todos.No Valle Inclán conmemoramos o Samaín, cunha exposición de cabazas feitas polos nosos alumnos coa axuda das súas familias. Hai cabazas de todos os tamaños, e todos os aspectos pero todas son fermosísimas, non credes?
Se queredes comprobar todo o que sabes sobre o Samaín, propóñovos que xoguedes ó xogo que vos deixo neste enlace: xogo Samáin
Lidia: A min encantaronme as cabazas pero a que mais me gustou foi a do corpo de mazorcas ea cabeza da cabaza.Tamen gustoume axudar a Elena a organizar todo. Un beso.
ResponderEliminaricía:muy bonitas las fotos,y a mi también me gusto la calabaza de mazorcas y estoi deseando que lleguen las castañas un beso
ResponderEliminarRaquel:encantoume as fotos e sobre todo a cabaza de mazorcas quero que chegue o venres para as castañas...UN BESO
ResponderEliminaricia: a min no me van as fotos do samain e a exposicion micoloxica.
ResponderEliminar