DÍA UNIVERSAL DO NENO

Onde e cando surxiu a idea de que existira o día universal do neno?

A idea procede dunha institución chamada "Unión Internacional de Protección a la Infancia", que en 1952 plantexou que debía haber un día especial para festexar aos nenos. Un ano despois, en 1953, corenta países decidiron unirse á festa e celebralo tamén.

Pronto, as Naciones Unidas sumáronse á idea e decretouse por unanimidade que debía establecerse una data para honrar e poñer énfase nas necesidades dos nenos de todo o mundo.

O Día do Neno oficial, é o 20 de noviembre pero en cada país celébrase nun momento diferente.

Algúns medios fixéronse eco da importancia deste día, se queredes podedes pinchar nestes enlaces: 

LA VOZ DE GALICIA

LA VANGUARDIA

E gustaríame lembrar unha cita dun novelista e poeta irlandés, chamado Oscar Wilde:

"El medio mejor para hacer buenos a los niños es hacerlos felices"

E dado que os nenos pasan moi tempo no colexio, gustaríame contribuir a isto.

16 DE NOVEMBRO: DÍA INTERNACIONAL DA TOLERANCIA

Dado que a tolerancia é un dos valores que traballamos na clase de Cidadanía, creo que un día coma este,  merece que lle prestemos especial atención no noso blog.

Que é a tolerancia?

   A tolerancia é a actitude  positiva do ser humano frente ás diferencias das outras persoas. Entre os distintos tipos de tolerancia destácase a tolerancia étnica, a cal fai referencia á convivencia respetando e aceptando ás personas de distintas etnias.

   A pesar de que ás veces teñamos as nosas diferencias, debemos entender que o outro non sempre pensa igual que nós. Por iso debemos ser pacientes e tolerantes co resto, tal como nos gustaría que eles o fosen con nós. Desta forma, será máis doado vivir en armonía.

   O 16 de novembro de 1995 foi declarado pola UNESCO (Organización de las Naciones Unidas para la Educación, la Ciencia y la Cultura), o Día Internacional da Tolerancia.

Esta declaración levouse a diante despois de que os Estados membros da UNESCO aprobaran a Declaración dos Principios sobre a Tolerancia.

No documento final da Cumbre Mundial 2005, os xefes do Estado reafirmaron o seu compromiso de fomentar o benestar, a liberdade e o progreso dos seres humanos, asi como alentar a tolerancia, o respeto, o diálogo e a  cooperación entre diferentes culturas, civilizacións e pobos.

Ti considéraste tolerante? 

BLANCANIEVES

Ao igual que o curso pasado, este tamén participamos no programa CINENSINO. Trátase dun programa de educación en valores que vai dirixido aos alumnos de 5º e 6º de EP . Consta en primeiro lugar da proxección dunha película (por trimerstre) e posteriormente da realización das correspondentes unidades didácticas.

Pois ben, hoxe todos os alumnos do terceiro ciclo acudimos ó Jofre para ver unha versión do clásico "Blancanieves" que recibe o mesmo nome. 

 

A pesar de ser unha versión, todos agardabamos unha gran similitude coa obra orixinal, sen embargo, foi capaz de asombrarnos a todos cunha historia totalmente renovada, divertida e orixinal. O próximo paso será realizar unha posta en común sobre a película e a realización da unidade didáctica relacionada coa película. É unha boa forma de aprender, non vos parece?

O MAGOSTO

Xa sopra o vento

¡chegou o momento!

Cun amplo sorriso

   Regaña o ourizo

   Ven Santos chuvioso

   Con moitos magostos

   ¡As ricas castañas

   quentiñas asadas!

A castaña é un froito rico en vitaminas, mesmo asada non perde a súa riqueza en vitamina C, ten mais cantidade desta vitamina que a maioría de froitas e verduras. Tamén é rica en potasio, ferro, manganeso, iodo, cobre, fósforo e calcio.

Pueden comerse prepararadas de moitas formas e actualmente expórtanse a moitos países.

O magosto é unha das festas más típicas de Galicia, pero tamén se celebra noutros lugares, como no Bierzo, na provincia de León. Nesta festa os elementos principais son as castañas e o lume.

No colexio, tódolos anos celebramos o Magosto, disfrutando cos compañeiros dunha merenda outonal a base de castañas asadas; que delicia!

E despois da merendola, a xogar!

Días antes, os alumnos elaboraron comecastañas para xogar a ver que clase de cada ciclo era quen de meter nelas un maior número de castañas. E adiviñades que grupo foi o gañador do terceiro ciclo? Pois ben, a nosa clase, a de sexto. Pero isto é unha anécdota, quedámonos co que disfrutamos todos xuntos.

Ademais cada un dos alumnos levaba unha medalla decorada por él mesmo. Estas son todas as medallas de sexto curso.

 


E ao final da xornada un repartiuse un diploma para cada aula.

  VIVA O MAGOSTO!

Se queredes ver máis fotos pinchade aquí:  MAGOSTO

É TEMPO DE COGUMELOS!

Os alumnos e profes do 3º ciclo fomos invitados a unha exposición micolóxica que estes días estaba no Cantón. E non o dubidamos, o día 8, sen esquencernos dos chuvasqueiros e paraugas, alí nos presentamos.
Sabíamos que había cogomelos de moitos tipos, cores e formas, pero nunca tiveramos a posibilidade de ver tantos e tan diversos.

Alí agardábanos Pepe, un gran coñecedor dos cogomelos que nos explicou o mais significativo de cada unha das especies.

Dise que é o cogomelo da risa posto que é alucinóxena

Aprendimos que os cogomelos que saen debaixo dos pinos non son comestibles, que a maioría dos cogomelos que teñen láminas son tóxicas, que tras comer certos tipos de cogomelos o cor da na ouriña varía temporalmente, etc.

   

Coñecida como Peido de Lobo

É o rei bos bosques, debido ao seu exquisito sabor.

É moi tóxica

É carísima, uns 400 €/Kg., antigamente só os príncipes a comían

  
Pepe confesounos que empregaba unha seta para detectar ás persoas mentireiras. Trátase da proba de Pinocho: se ao entrar en contacto a seta coa pel da persoa, ésta queda pegada é unha mentireira, e todo o contrario se cae. De todas formas, xa veces que ás veces danse erros neste método, coma sucedeu no caso da mestra de 6º.

Eu creo que foi unha experiencia moi divertida e enriquecedora, que credes vos?

Aquí tedes máis fotos: EXPOSICIÓN MICOLÓXICA

O SAMAÍN NO VALLE INCLÁN

Chegou o Outono, e con el, o tempo da vendimia, das castañas, das longas noites de choiva, vento e frío. Pero tamén é o tempo do SAMAÍN, un tempo de tradicións e de medo.

O Samaín, é unha antiga festividade céltica que moi habitualmente foi descrita como unha comuñón cos espíritos dos defuntos que, nesta data, terían autorización para camiñar entre os vivos. Abríanse as portas entre este mundo e o máis aló, dándolles a xente a posibilidade de reunirse cos seus antepasados mortos. Era a festa máis importante do período precristián, que marcaba para os celtas o comezo dun novo ano. Os celtas, que era un pobo eminentemente guerreiro, crían qur posuír a caveira dos seus inimigos outorgáballes a forza do seu espírito. Por iso, actualmente as cabazas iluminadas con veas reflicten esta tradición dun modo máis festivo que intimidatorio. Asi pos, trátase dunha noite especial, á que con só referirnos a ela, a nosa infinita imaxinación lévanos aos bosques escuros, entre os celta, aos mundo en que os elfos e trasnos, ananos e fadas mestúranse todos.No Valle Inclán conmemoramos o Samaín, cunha exposición de cabazas feitas polos nosos alumnos coa axuda das súas familias. Hai cabazas de todos os tamaños, e todos os aspectos pero todas son fermosísimas, non credes?

Se queredes comprobar todo o que sabes sobre o Samaín, propóñovos que xoguedes ó xogo que vos deixo neste enlace: xogo Samáin